Je hebt van die dagen dat het allemaal niet mee lijkt te zitten. Dat gebeurde mij afgelopen weekend. Het beloofde drukke dagen te worden met op zaterdagavond een voorstelling in de Stadsschouwburg en op zondag de opening van mijn expositie. Alleen maar leuke dingen dus.

De dansvoorstelling was geweldig, heftig en emotioneel maar echt heel mooi. Ik was met twee vriendinnen en één daarvan logeerde dit weekend bij mij. Toen we thuis kwamen besloten we nog even een afzakkertje te nemen. Hoe gaan die dingen, het werd er niet een maar uiteindelijk eentje te veel. Daar is niet veel voor nodig want wijn en ik matchen niet meer zo lekker. Toen ik om half drie naar bed ging was er nog niet veel aan de hand. De volgende ochtend werd ik helaas flink misselijk wakker. Niet zo erg handig als je  's middags de opening van je expositie hebt. Maar een grote meid 's avonds, een grote meid 's ochtends. Rustig aan, in joggingpak, de dag beginnen en het langzaam opbouwen dan maar. Gelukkig knapte ik snel op maar een beetje gammel was ik wel. In de middag moest ik mij nog omkleden en optutten voor de opening. Ik kon immers niet in joggingpak verschijnen, iedereen die mij een beetje kent zal dat begrijpen.

Net toen ik dit wilde gaan doen werd er aan de voordeur gebeld en stond een vriendin op de stoep. Ze had zich vergist in de tijd en daardoor voor een gesloten deur van het wijkgebouw  gestaan. Ik had haar al lang niet gezien maar helaas niet veel tijd om met haar te babbelen. ik moest nu toch echt op gaan schieten..

Het werd dus haastwerk. Nog even snel de flessen wijn in een klapkrat gezet, hapjes erbij, flessen frisdrank. Toen mijn zoon,  Nick mij op kwam halen was ik net klaar. Pfff, dat was gelukt. Timing is everything.

Nu snel naar de auto en gaan. Nick loopt met de volle krat naar de voordeur en ik hoor vanuit de keuken een klap, glasgerinkel en splash. De krat was uit elkaar geklapt. Twee liter rode wijn over mijn gangvloer, tegen het behang en glas lag overal. Ik kon mijn huis zo niet uit.

Scherven brengen geluk maar de tijd begon te dringen en de chaos was groot. Eerlijk gezegd had ik geen idee hoe ik die liters wijn voor mijn deur weg moest krijgen. Dankzij de hulp van Nick en een doortastende ADL assistente werd er flink aangepakt. Eerst zo snel mogelijk het glas opgepakt en toen met oude handdoeken de wijn opgedweild. Alles buiten om de hoek wegzetten en zo snel mogelijk de auto in. De rest zien we later wel. Tijdens de rit begon mijn mobiel te rinkelen en te piepen, waar ik bleef, de eerste bezoekers waren al binnen.

Aangekomen bij het wijkgebouw stonden er al verschillende mensen te wachten en kon de feestelijke opening beginnen. Loslaten wat gebeurt is en concentreren op mijn praatje. Ik had aangekondigd dat ik meer zou vertellen over de manier waarop mijn werk tot stand komt. Het ging gelukkig goed en vanaf dat moment was het top. Iedereen was enthousiast en ik kon er echt van genieten. Ik kijk terug op een bijzonder, spannend en feestelijk weekend.

Eind goed al goed!